Tantissimi Auguri '12

"Bu seferki doğum günümde ailem ve arkadaşlarım yanımda değildi, geleneksel muzlu pastam ve yeni nesil çikolatalı pudingimde yoktu, uyandığımda hiç kimse iyi ki doğdun deyip yanağımdan öpmedi, ya da "iyiki doğdun irem" şarkısı türkçe değilde italyanca-portekizce-ingilizce söylendi (dürüst olmalıyım türkçesini de söylettim=))), hazırlıksız yakalandığım süprizlerim de yoktu bu sefer... Belki de büyümek bu olsa gerek ve birlikte büyüdüğüm insanların benim için özel olan bu günü hatırladıklarını söylemeleri en en en güzel hediye olmalı!!... " yazmıştım gelen onca kutlama mesajlarına, tam da geçen sene bugün.. Her sene gelenekselleşmiş aile üyeleri ve aileden sayılan arkadaşlarla ve onların her birine has el yapımı pastalarıyla, muhabbetleri ve yanımda olmalarının verdiği mutlulukla geçen yıllardan sonra buruk karşılamıştım 22 yaşımı..
Yıllarca o gün prenses bendim, ama o sene o gün tacım yanımda değildi sanki...

Ama sonra oradaki yakın arkadaşımla doğum günlerimiz arka arkaya olunca hadi birlikte kutlayalım dedik ve başladık hazırlıklara..

Küçüklüğümüzden gelen ve bırakması güç bir alışkanlık olan doğum günü partisi, pastası, arkadaşlarla söylenen doğum günü şarkıları hediyeler, balonlar yine yerlerini aldı yeni yüzlerle, yeni pastalarla ve tabiki farklı dillerlee...

Pazara çıktık, alışverişimizi yaptık, yiyecek ve içeceklerimizi üşenmedik özenle hazırladık, muhabbetlerimize karıştırıp yedik..

Önce balonlarımızı ve içimizdeki çocukları sonra da yaratıcılığımızı ortaya çıkardık, güldük..

Gözlerimizi yumup dilek tuttuk ve gözlerimizi açıp şarkı söyledik, alkışladık..

Ve tüm bu gelenek tamamlandığında, saatlerce edilen muhabbetten yorulduğumuzda, göz kapaklarımız ağırlaştığında, vazgeçilmez piyanomuz eşliğinde iyi gecelerler ve vedalaşmalar başladığında 22miz tamamlandı ve o an zamanı durdurup etrafıma baktığımda aslında bir doğum günü partisi için olması gereken tek şeyin sevgi dolu yüzler ve onların mutluluk kahkahaları olduğu apaçık ortadaydı...